Mobirise

Het Verhaal

1980
Het verhaal van Aroma Di Amore begint als Didi De Paris mensen zoekt om deel te nemen aan Humo's Rock Rally. Die mensen zijn Gerry Vergult, Jos Verlooy, Ria De Boodt en Luc Van Capellen. Onder de naam 'Didi De Paris et Les Poseurs de Minuit de Noël' brengen zij een minimale en absurdistische set. Zonder enig succes overigens.

1981
Op een vrij podium in Mechelen loopt Gerry Jos opnieuw tegen het lijf. Deze laatste brengt er een soort van poëzie-performance. Gerry, danig onder de indruk van Jos' verbale en tekstuele capaciteiten, stelt voor om samen 'iets' te beginnen. Beide zijn nogal gecharmeerd door het punkideaal, en zoiets moet het worden. Ze betrekken er opnieuw Ria bij, en ongehinderd door enig vakmanschap terzake beginnen ze een aantal primitieve songs in mekaar te steken. Jos zingt, Gerry speelt basgitaar, Ria speelt op een tweedehandsorgeltje en voor het ritme gebruiken ze een Dr. Rhythm drummachine.

1982
De muziek is aanvankelijk van een simpelheid die nog het meest aan kindermuziek doet denken, maar de gedrevenheid van de drie en de scherpte van de teksten maken het verschil. Eerst opereren ze nog even onder de naam 'Praecox', maar als Luc Van Cappellen er wordt bijgehaald om het groepsgeluid voller te maken, veranderen ze hun namen in Elvis Peeters, Fred Angst, Andrea Smits en H.K., en de groepsnaam in Aroma Di Amore. Ze schrijven zich in voor Humo's Rock Rally van 1982 en tot hun verbazing oogsten ze veel succes en dringen door tot in de finale. Getuige daarvan het nummer 'Doe de maffia' dat destijds verscheen op de Rock Rally 82 LP. In de persoon van Paul Govaerts duikt meteen na de Rock Rally de eerste gelegenheid op om een plaat op te nemen. AdA houdt de boot eerst nog even af, maar in het najaar van 1982 duiken ze de studio in om 6 nummers op te nemen: Isabelle Avondrood, Gorilla, dans de samba, Dobberman, Kuifje in Afrika, De nieuwe orde en Zij is blij.

1983
De eerste drie nummers van dit lijstje verschijnen op een 45 toerenplaatje, op Govaerts' label Pogo records. De respons is uiterst miniem en er worden er slechts 75 stuks van verkocht. Jaren later wordt dit eerste plaatje echter een waar collector's item, waar een veelvoud van de oorspronkelijke prijs voor wordt betaald. Inmiddels heeft H.K. beslist de groep te verlaten omdat hij voorrang wil verlenen aan zijn studies. Daarop wisselt Fred Angst de bas voor de gitaar en komt Lo Meulen de groep versterken op basgitaar. Ook saxofoniste Miet Van Spittael komt enige tijd de groep vervoegen, en in die bezetting beginnen ze op eigen kosten aan de opnamen van Koude Oorlog. Ze trekken de studio in van Werner Pensaert, die ook de opnameleiding op zich neemt. Acht songs worden op band gezet: Het gesticht, De schaarmeester, Koning Der Belgen, De radio is gek geworden, Lauwe oorlog, Wir haben es nicht gewusst, Een mens met een mes en 't Is de liefde. De eerste zeven komen op de plaat, de achtste zal later verschijnen op de b-kant van Voor de dood.

1984
De plaat wordt uitgebracht door het op dat moment nieuwe en onafhankelijke label Play It Again Sam. De reacties op Koude Oorlog zijn uiteenlopend. De traditionele pers en de radio laten de plaat links liggen, maar in de alternatieve milieus gaat het mini-album niet onopgemerkt voorbij, en begint de groep aan de opbouw van een stevige fanbasis, met als gevolg meer en meer aanbiedingen voor optredens. Ook in Nederland is er belangstelling, en door de internationale contacten van PIAS, komt de plaat ook terecht in Frankrijk, Zwitserland, Spanje en Canada. Gesterkt door dit bescheiden succes gaat de groep opnieuw de studio in, voor een 12" single. Met nieuwe saxofonist Frits De Cauter, en onder productionele leiding van Werner Pensaert wordt Voor de dood opgenomen. De plaat wordt uitgebracht in het najaar en dit keer gaat ook Studio Brussel voor de bijl. De plaat staat weken in de playlist en de optredens stromen binnen. Ook het Nederlandse boekingsbureau Circo-Do heeft de groep opgemerkt, en nog voor het einde van het jaar speelt AdA in Amsterdam en Utrecht. De reacties op deze optredens zijn unaniem lovend. Vooral 'Oor' is entoesiast, en de groep speelt bijgevolg vanaf 1985 regelmatig in Nederland.

1985
AdA gaat voor de opname van zijn volgende plaat ook naar Nederland. De mensen van 'Nasmak' hebben in Eindhoven een nieuwe studio gebouwd en één van hen, Theo Van Eenbergen (later bij Henry Rollins) wordt de producer. 'De Sfeer Van Grote Dagen' wordt de meest avontuurlijke plaat van de groep, en de kritieken zijn weer unaniem lovend. De verkoop valt echter tegen en PIAS stelt voor om Chris Reed van Red Lorry Yellow Lorry aan te trekken en met hem een nieuwe single op te nemen. 'Zonder Omzien' wordt ingeblikt in de prestigieuze Pyramid Studio. PIAS wacht echter af om de plaat uit te brengen en ondertussen neemt AdA met producer Ludo Camberlin nog een aantal extra tracks op, waaronder 'Koekoek In De Stad'. Tegen het einde van het jaar trekken Lo en Elvis voor een aantal maanden op reis naar Afrika en daardoor ligt de groep stil. In deze periode wordt 'Zonder Omzien' uitgebracht, maar de plaat krijgt niet de aandacht die ze verdient. Het duurt dan ook niet lang eer PIAS AdA dumpt wegens 'te verlieslatend'.

1986
Begin 1986 komen Peeters en Meulen terug, en verlaat Andrea de groep.Als vervanger wordt Luc Pillards aangetrokken, en wanneer Ludo Camberlin zich aanbiedt als nieuwe platenbaas en producer, beginnen ze aan de opnamen van hun eerste full album. 'Harde Feiten' slaat meteen aan, en de groep zit weer op kruissnelheid. In de eerste week van de release duikt de plaat zelfs op in de bestsellerslijst van de platenwinkels. Ook live maakt de groep brokken op zijn eerste grote festival: Breekend in het Limburgse Bree. Luc Pillards blijkt echter de druk niet aan te kunnen en wordt even vervangen door Jan Lamberts (daarna in The Arch). Wanneer ook Frits De Cauter beslist om de groep te verlaten om zich toe te leggen op zijn eigen groep 'Saxioma', gaat AdA als trio verder, en worden de synthpartijen toevertrouwd aan een sequencer.

1987
Begin 1987 starten de opnamen voor het tweede album, dit keer in een productie van Peeters en Angst. Eerst nog met Lo Meulen, maar als deze het land verlaat om zijn geliefde te volgen naar Londen, worden de songs verder afgewerkt met Wout Dockx, die ook bij Men 2nd speelt en dáárvoor een tijdje bij The Neon Judgement. Vlak na de opnamen gaat AdA naar Zwitserland voor een korte, maar succesvolle toer, met in het voorprogramma Men 2nd en Cas & Organised Crime. In het najaar verschijnt het tweede album 'Koudvuur'. De respons stelt echter teleur, alhoewel de groep dit zelf de sterkste plaat vindt tot dan toe. Zowel de reacties in de pers als de verkoop vallen tegen en zetten een domper op de vreugde. Niettegenstaande wordt de groep uitgenodigd om op te treden in het Spaanse Valencia, waar hun een onverwacht succes te beurt valt. Ondertussen zoeken zij verder om de plaat ook in het buitenland officieel gereleased te krijgen, maar dat zal niet lukken.

1988
Begin 1988 zit de klad er stevig in en de groep besluit om er voor onbepaalde tijd mee te stoppen. Wel wordt nog in schoonheid afscheid genomen met een succesvol optreden op het gerenommeerde 'Musiques de Traverses'-festival in het Franse Reims.

1990
Peeters en Angst leggen zich toe op muziektheater, maar in januari 1990 slaat, onder impuls van de nu in Londen wonende Lo Meulen, de microbe weer toe en AdA beslist een korte toer op poten te zetten, met nu zowel Lo als Wout in deze ongewone bezetting (twee basgitaren, een gitaar, een stem en een batterij electronica). De toer duurt slechts vier optredens maar de publieke respons is enorm. Er worden ook weer nieuwe songs gemaakt en demo's naar platenlabels gestuurd, maar aan die kant blijft het stil, en het vuur dooft opnieuw.

1993-1994
Begin 1993 komt Antler-Subway met het voorstel om een compilatie uit te brengen. De release van 'Radikal' brengt AdA ertoe om de groep herop te starten. Dit keer met een totaal nieuwe bezetting: Dick Van Hoegaarden (van De Dolfijntjes) op drums en Ludo Vervliet (ex-Mensen Blaffen) op basgitaar. Er worden weer schitterende nieuwe songs gemaakt en er volgt een reeks succesvolle optredens, maar de pogingen om een nieuw platenlabel te vinden werpen ook dit keer geen vruchten af. Daarenboven worden, als gevolg van een andere visie over de verder te volgen koers, de spanningen tussen Peeters en Angst steeds groter, en in de lente van 1994 wordt er een punt gezet achter de eerste periode van Aroma Di Amore.

1994-2003
Elvis Peeters zet zijn muzikale carrière verder met De Legende, maar profileert zich hoe langer hoe meer als auteur en theaterperformer. Fred Angst start triphop-band Kolk op (album Nachtschade in 1999), maar richt zich vanaf 2003 op zijn soloproject Zool. dat electronica vermengt met post-rock gitaren. Lo Meulen voegt zich een tijd bij de Londense groep 13 Frightened Girls , maar na zijn terugkeer in België houdt hij zich voornamelijk bezig met zijn eigen IT-bedrijf. Wout Dockx houdt het muziekmaken voor bekeken en runt een mediabedrijf. Ria De Boodt wordt onderzoeker kunstwetenschappen en archeologie aan de VUB. Frits De Cauter overleed in 1990 aan een slepende ziekte.

2004 
Begin 2004 wordt AdA aan de arm getrokken door het Belgian Independent Music Festival (BIM) met de vraag naar een eenmalig optreden als headliner op hun festival. Op dat moment is de groep al tien jaar inactief, maar Lo weet Elvis en Fred te overtuigen om een reünie tot stand te brengen, en in december sluiten ze in een overvol Hof Ter Lo in Antwerpen het festival succesvol af.

2005
Daarmee krijgen ze de smaak ook weer te pakken en het jaar daarop wordt een hele reünietournee afgewerkt.

2009
Op dat moment rijzen ook de eerste plannen voor een overzichtscompilatie, en die komt er in 2009 met 'Onverdeeld', op het nieuwe label Onderstroom. De CD is in de kortste keren uitverkocht en een tweede oplage verschijnt kort daarna. Ook kort daarna verschijnt nog een tweede compilatie met louter onuitgegeven nummers 'Ongehoord' met daarop ook Hartslag, een cover van Heartbeat van Wire, dat live één van de sterkhouders wordt. Want naar aanleiding van deze compilaties gaat de groep ook weer op toernee, met nog steeds toenemend succes, nu ook bij een nieuw publiek dat de groep in de jaren 80 nog niet kende.

2012
Het succes zet de groep op weg naar het maken van nieuwe nummers, wat uiteindelijk zal leiden tot de release van het album "Samizdat", het eerste in 25 jaar. Hierin laat de groep een heel nieuw geluid horen, niet in het minst door de inbreng van extra muzikanten zoals Mauro Pawlowski (gitaar), Gerrit Valkenaers (piano), Toon Derison (percussie), Annelies Tanghe & Inne Michielsen (backing vocals) en Geert Waegeman (viool, mandoline). Deze laatste zal ook live het groepsgeluid versterken in de daaropvolgende toernee. Uit Samizdat worden twee singles getrokken: 'Hoor hoe weent mijn ziel' en 'Kom Terug', die allebei de playlist halen van VRT Radio 1.


2015-2016
De creativiteit van de groep is echter nog niet opgedroogd en niet lang na Samizdat wordt er aan een opvolger gewerkt. Om het geluid van het album meer 'edge' te geven wordt Jürgen De Blonde (Köhn, De Portables) aangetrokken om de plaat af te mixen. Ook hier worden extra muzikanten betrokken zoals Luc Van Lieshout (Tuxedomoon, op trompet), Barbara Armentero en Judith Van Eeckhout (backing vocals) en ook weer Geert Waegeman. Die deze keer live verstek moet laten gaan, en vervangen wordt door Sam Janssens op gitaar en synths. 'Zin' verschijnt begin 2016 bij Starman Records en ook hier worden twee singles uit getrokken: 'De nacht en zijn kwaad' (in een radiomix van Bruno Wynants) en 'Het andere meisje'. Deze worden echter niet opgepikt door de radio. Live blijft de groep successen oogsten, maar de groep heeft met zijn laatste twee albums ook alles uit de kast gehaald, en op 17 december van 2016 geven ze hun allerlaatste optreden, om er een paar maand later, na 35 jaar, een punt achter te zetten. 

Mobirise page maker - Read more